Bericht geplaatst op: 23 maart 2021
Te mooi om klein te blijven! Nieuwe rubriek over samenwerking in de jeugdhulp
Met deze keer: Kati Varkevisser, ervaringsdeskundige moeder en ondersteuner jeugdplatform Amsterdam
In de rubriek Te Mooi om Klein te Blijven gaat het over samenwerken in de jeugdhulp. We belichten initiatieven en personen die samenwerken tussen opvoeders & jeugd en professionals concreet maken. In deze eerste editie komt Kati Varkevisser aan het woord (rechtsmidden op de foto, oranje shirt). Kati is ervaringsdeskundige en ondersteuner van het Jeugdplatform Amsterdam. “Bejegening is de basis van goede jeugdhulp.”
Kati leerde de jeugdhulp kennen vanaf het moment dat haar zoon de diagnose autisme kreeg. De zoektocht naar passende hulp bleek een langdurige. Dus ging ze zelf met hem aan de slag. Kati leerde haar zoon bijvoorbeeld op speelse wijze kennismaken met stijlfiguren als ironie.
“De boodschap na de eerste contacten met hulpinstanties was: ‘jullie doen het al heel goed, dus wij bieden geen ondersteuning’. Terwijl wij echt uitleg misten over autisme. Wij wisten niet dat we naar ‘de hele mens’ moesten kijken.” Daar begon voor Kati de zoektocht naar passende hulp. Iets wat haar tot de dag van vandaag bezig houdt, inmiddels al meerdere jaren voor het Jeugdplatform Amsterdam.
Toen de transitie van de jeugdzorg in zicht kwam, in 2014, kwam vanuit de gemeente Amsterdam de opdracht om zorgen en verwachtingen in beeld te brengen. “Er zaten meer professionals dan ouders en jongeren aan tafel”, spreekt Kati met verbazing in haar stem. Amsterdam moest inspraak regelen. Kati kwam in contact met Stichting Alexander en Cliëntenbelang Amsterdam die samen met ouders en jongeren het idee van het Jeugdplatform Amsterdam ontwikkelden.
Jagers en verzamelaars
Kati besloot te solliciteren voor de functie ondersteuner bij het Jeugdplatform. “Belangenbehartiging was enigszins omschreven, maar stond nog niet vast. Er waren vele vragen. Hoe werk je samen? Hoe geef je een bijeenkomst vorm? Welke thema’s spelen?”
Een ding stond daarbij voorop: het belang van opvoeders en jeugd. Dat belang staat nog steeds met stip op een. Die ervaringen met advies omzetten in beleid, is waar Jeugdplatform Amsterdam haar bestaansrecht aan ontleent. “We zijn een soort jagers en verzamelaars, concludeerden we laatst: verhalen verzamelen en thema’s verdiepen.”
Die gesprekken vormen Kati’s brandstof: waar zij haar motivatie uit haalt. Echte ervaringen, die zij kleine verhalen noemt. “Sommige ervaringen kunnen eye openers zijn, die beleidskeuzes beïnvloeden. Als je de mensen bereikt om wie het gaat, zij die een heel stil, klein verhaal hebben, kan je echt de bandbreedte van je hulpaanbod uitbreiden.”
Aannames checken
Jeugdhulp Memory biedt volgens Kati een goede basis om een waardevol gesprek te openen. “Je kunt als professional altijd checken: ben ik goed bezig? We hebben vanuit Jeugdplatform Amsterdam geadviseerd over bejegening. Het staat nergens in de Jeugdwet, maar bejegening is de basis van goede jeugdhulp.”
Kati acht het cruciaal om aannames te checken in de gesprekken. “De leidende principes uit het memoryspel zijn daar handig voor. Ze zijn niet volledig, maar dat kan ook niet! .” Ze vindt het mooi dat hulpverleners, beleidsmakers en andere betrokken open staan om dit gesprek aan te gaan. Het laat volgens haar zien dat opvoeders en jeugd wel degelijk invloed hebben en dat hun ervaringen kunnen helpen om jeugdhulp beter te maken. “Ervoor open staan, luisteren en doen, daar gaat het om – samen”. De menselijke maat is de basis voor de jeugdhulp, vindt Kati. Ze breekt dan ook een lans voor maatwerk.